Tegengaan en voorkomen van maatschappelijke spanningen

In opinie door Ewoud Butter op 12-02-2012 | 08:38

Door Ewoud Butter

Zolang er mensen in Nederland wonen, zijn er spanningen tussen bevolkingsgroepen geweest. Toch lijken de laatste decennia die spanningen te zijn toegenomen, of maken we er ons in ieder geval meer zorgen over.

Er is de afgelopen jaren wel wat veranderd: de overheid heeft veel van haar gezag verloren, de samenleving is geïndividualiseerd en ontzuild, de burgers zijn mondiger geworden en kunnen dat door de komst van nieuwe media ook gemakkelijker laten merken. Wat ook is veranderd, is dat er in de Nederlandse polder bevolkingsgroepen zijn komen te wonen, waarvan de ouders niet in Nederland zijn geboren.

Door die laatste ontwikkeling kunnen spanningen en conflicten in buurten nu ook een etnisch tintje krijgen. Bestuurders van middelgrote en kleine gemeenten zijn geneigd het gevaar van spanningen tussen bevolkingsgroepen te onderschatten. Dat is iets voor de grote steden denken ze dan.

Ten onrechte hebben de bestuurders van bijvoorbeeld Helden, Gouda, Culemborg, Ede en Weert inmiddels ervaren. Samen met Lisa Arts deed ik onderzoek (literatuur en interviews) naar de wijze waarop lokale overheden en instellingen maatschappelijke onrust en spanningen tussen (etnische) bevolkingsgroepen proberen te de-escaleren of te voorkomen.

In het bijzonder keken we hierbij naar de rol van netwerken, sleutelfiguren en sociale media. Het is het laatste rapport dat ik voor ACB Kenniscentrum heb geschreven. U kunt het hier: 2012-04-02-een-kwestie-van-investeren-en-anticiperen lezen.

 

Volg Republiek Allochtonië op twitter of like ons op facebook.

Republiek Allochtonië wordt op vrijwillige basis onderhouden. Waardeert u ons vrijwilligerswerk? U kunt het laten blijken door een bijdrage over te maken op rekeningnummer NL12INGB0006026026 ten name van de stichting Allochtonenweblog te Amsterdam. Met een donatie van 5 euro zijn we al blij. Meer mag ook!

 


Meer over ewoud butter, maatschappelijke spanningen, multicultureel onbehagen.

Delen: